???????????
?
ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﻼﻧﺼﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺳﺘایشان ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ .
ﻣﻼ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻔﺮﯼ ﭘﻨﺞ ﺳﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .
ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻼ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﻬﺮ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﻧﻔﺮﯼ ﭘﻨﺞ ﺳﮑﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢﮐﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ .

ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﮑﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺟﯿﺒﺶ ﺻﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .
ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﭘﻮﻟﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ .

ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻫﺎﺝ ﻭ ﻭﺍﺝ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﻼ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮔﻨﮓ ﻭ ﮔﯿﺞ مىﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ : ﻣﻼ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ مراميست ! ﺍﯾﻦ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻥ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ؟

ﻣﻼﻧﺼﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : من به اين سكه ها نيازي ندارم چون كارشان را كردند !!
و ﺩﻭ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﺳﺖ .

_اﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ، ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﯾﺪ.چون برايش بهايي پرداخت كرده بوديد

_ﺩﻭﻡ اينكه من ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ ﺻﺤﺒﺖ كردم
چون در جيبم پول بود

در دنیای امروز
فقر آتشی است که خوبیها را می سوزاند.
و ثروت پرده ایست که بدیها را می پوشاند.
?
??

محل شهادت:شاخ شمیران

ت.شهادت:۲۳/۱۲/۱۳۶۶

نام عملیات: بیت المقدس۳ والفجر۱۰

ای ملتی که جان خود را بر کف می نهید برای حراست و پاسداری از حرمت خون شهیدان همچنان که در صحنه بوده اید باشید و اما برادران من، می روم که با خون خود به دریای خون شهیدان ملحق شوم تا خونهای دیگر به جوش آید و بخروشد و ظالمان را از صحنه گیتی حذف نماید. و اما وصییتم به همکلاسانم این است دانش آموزان عزیز ومعلمان و پیامبران انقلاب اسلامی هیچ گاه سنگر علم و دانش و تزکیه را خالی نکنید زیرا تعلیم و تربیت عبادت است در راه خداوند بزرگوار. واما وصیتم به پدر و مادر و خواهران وبرادران عزیزم: مادر جان می دانم تنها چشم امیدت من هستم من هم در فکر شما بودم. مادر جان در طول زندگیم تو همواره مادری نمونه بودی آنچنان که همیشه آرزو می کردم تا توفیقی  بیابم شرح حالت را بعنوان زنی قهرمان بنویسم تا سر مشقی برای دیگران نیز باشد. مادر جان تو شغل مادری وتربیت فرزندانت را بعنوان تکلیفی الهی می دانستی و در قبال آن خود را در برابر خداوند مسئول می دیدی مادر جان اگر یک بچه خوب تحویل جامعه دهی میدانی چه قدر ارزش دارد و بطور کلی سعادت جامعه به تربیت فرزند بستگی دارد .مادر جان بعد از شهادت فرزندت که نتوانست این همه زحمات شما را جبران کندشرمنده هستم و این را با تمامی حرکاتت و تمامی  صبر و استقامتت  و تحملت نشان بده. مادر جان شما در پیشگاه حق تعالی  خیلی قرب و منزلت دارید شما اینقدر در پیشگاه الهی مقامتان بلند است که خداوند تباررک وتعالی اجازه نمیدهد که حتی فرزندی با صدای  بلند نسبت به والدینش سخن بگوید. مادر جان خود را شرمنده می دانم  از اینکه نتوانستم لا اقل ذره ای از این زحمات و محبت های شما را جبران کنم . مادر جان شیرت را حلالم کن  واز تمام خواهران و برادرانم حلالیت می طلبم. برادران کوچکم من که نیستم خدا که هست شما را به خداوند بزرگ می سپارم. از پدر و مادرم می خواهم طوری صبر و استقامت داشته با شند که برادران و خواهرانم ناراحتی نداشته باشند. تمامی قوم وخویشان حلالیت می طلبم پدر جان شما زحمات زیادی برای فرزندت کشیدی  اما میوه  فرزندت را ندیدی  پس من شرمنده هستم  ولی صبر و استقامت تو پدر عزیزم باعث شادی روح من وباعث دلگرمی  و شادابی برادران وخواهران کوچکم میباشد  سعی کنید صبر و استقامت داشته باشید

«شادی روح شهدا صلوات »

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
که نبی شد پسر آمنه، ماه عربی
بعثتی کرد که ابلیس طمع کرد به عفو
رحمتی کرد که خاموش شود هر غضبی

پیشاپیش عید مبعث بر مسلمین جهان مبارک

سید ابن طاووس از محمّد بن ذکران که معروف به سجّاد است، چه آن‌قدر سجده کرد و در حال سجده گریست که نابینا شد، روایت کرده که گفت:
به امام صادق(علیه‌السلام) عرض کردم: فدایت شوم، این ماه، ماه رجب است، مرا در این ماه دعایی بیاموز که حق‌تعالی مرا به آن سود بخشد، حضرت فرمود:  بنویس « بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»

 و در هرروز از رجب در صبح و شام پس از نمازهای روز و شب بگو:

«يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ، وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ، يَا مَنْ يُعْطِى الْكَثِيرَ بِالْقَلِيلِ، يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ سَأَلَهُ، يَا مَنْ يُعْطِى مَنْ لَمْ يَسْأَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً، أَعْطِنِى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَمِيعَ خَيْرِ الْآخِرَةِ، وَاصْرِفْ عَنِّى بِمَسْأَلَتِى إِيَّاكَ جَمِيعَ شَرِّ الدُّنْيا وَ شَرِّ الْآخِرَةِ، فَإِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوصٍ مَا أَعْطَيْتَ، وَزِدْنِى مِنْ فَضْلِكَ يَا كَرِيمُ»

 ای آن‌که هر خیری را از او امید دارم و از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم، ای آن‌که در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا می‌کند، ای آن‌که به هرکه از او بخواهد می‌بخشد، ای آن‌که به هرکه از او نخواهد و او را نشناسد نیز می‌بخشد، عطایش از روی مهربانی و رحمت است، با درخواستم از تو، همه‌ی خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان، زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد و از احسانت بر من بیفزای ای مهمان‌نواز.

راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجه‌ی چپ گرفت و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند و پس از این گفت

« يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، يَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، حَرِّمْ شَيْبَتِي عَلَى النَّارِ»

 ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، ای دارای بخشش و جود، ای دارای عطا و کرم، محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لا أَرْجُو غَيْرَهُ، وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِي، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي، وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَحْلُمُ عَنِّي حَتَّى كَأَنِّي لا ذَنْبَ لِي، فَرَبِّي أَحْمَدُ شَيْ ءٍ عِنْدِي وَ أَحَقُّ بِحَمْدِي.

سپاس خدای را که غیر او را نمی خوانم، که اگر غیر او را می خواندم دعایم را مستجاب نمی کرد، به او امید می بستم ناامیدم می نمود، و سپاس خدای را که مرا بخویش وا گذاشت، ازاین رو اکرامم نمود، و به مردم وا نگذاشت تا مرا خوار کنند، و سپاس خدای را که با من دوستی ورزید، درحالی که از من بی نیاز است، و سپاس خدای را که بر من بردباری می کند تا آنجا که گویی مرا گناهی نیست! پروردگارم ستوده ترین موجود نزد من بوده و به ستایش من سزاوارتر است….

السلام علیک یا علی بن الحسین یا سیدالساجدین ؛ یا زین العابدین علیه السلام

 امیرالمومنین مولاامام علی (علیه السلام)

فتنه وآزمایش بعد از پیامبر"ص”

پیامبر خدا"ص"فرمود:

«اى على همانا این مردم به زودى با اموالشان دچار فتنه و آزمایش مى شوند.

در دیندارى بر خدا منّت مى گذارند، با این حال انتظار رحمت او را دارند، و از قدرت و خشم خدا، خود را ایمن مى پندارند.

حرام خدا را با شبهات دروغین، و هوسهاى غفلت زا، حلال مى کنند. 

«شراب» را به بهانه اینکه «آب انگور» است و رشوه را که «هدیه» است و ربا را که «نوعى معامله» است حلال

مى شمارند».

سوال: مدت بیماری امام سجاد(ع) در واقعه عاشورا چقدر طول کشید؟

✍بیشتر روایات و نقل های معتبر، بیماری حضرت زین العابدین(ع) را تنها در همان شب و روز عاشورا عنوان می کنند که ممکن است اثر آن تا چند روز بعد از آن نیز باقی بود.

1- امام سجاد(ع): «هنگامی که پدرم نزدیک مغرب در شب عاشورا اصحاب را جمع کرد برای این که آنها را مرخص کند. من نزدیک او شدم تا آنچه را برای آنها می گوید بشنوم و من در آن هنگام مریض بودم.

2- امام سجاد(ع): «من در آن شبی که پدرم در صبحش به شهادت رسید نشسته بودم و عمه ام حضرت زینب(س) نزد من مشغول پرستاری من بود»، در این هنگام پدرم در پنهانی از اصحابش کناره گرفت و نزد او «جُوَین»(یا جون یا حویّ] غلام ابوذر غفاری بود و او شمشیرش را اصلاح می کرد و پدرم اشعاری را می خواند. آن اشعار را دو بار یا سه بار تکرار کرد تا آن که من آن را فهمیدم و آنچه را می خواست، دانستم. پس گریه راه گلویم را بند آورد. اشک هایم را پاک کردم و سکوت کردم.

3- شیخ مفید(م 413ق): «حمید بن مسلم گوید: … به على بن الحسین(ع) که دارای بیماری سختى بود و روى فرشى افتاده بود، رسیدیم، گروهى از پیادگان همراه شمر سر رسیدند پس به شمر گفتند: آیا این بیمار را نمی کشى؟ من گفتم: سبحان الله آیا افراد کم سن و سال را هم می کشند؟ او نوجوانی است که همین بیمارى او را بس است؟ پس پیوسته آن جا بودم تا آنان را از او دور کردم.

4-  محمد بن سعد(م 230ق) در «الطبقات الکبری»: «آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بی اساس است؛ ولی او آن روز بیمار بود و به همین جهت کشته نشد.

5- در «بلاغات النساء» چنین آمده است: حِذام یا حُذَیم اسدى گفت: سال 61 [هجرى ]، سال شهادت حسین(ع)، به کوفه وارد شدم. زنان کوفه را در آن زمان دیدم که بر سر و صورت خود می زنند و گریبان می درند و دیدم که زین العابدین(ع) با صدایى آهسته و پیکرى نحیف از بیمارى می گوید: «اى کوفیان! شما بر ما می گِریید؟! پس چه کسى جز شما ما را کُشت؟

6- امام صادق(ع)، از پدرانش چنین گزارش فرمود: «هنگامى که زنان را از کربلا به کوفه وارد کردند، زین العابدین(ع) بدنش نحیف شده و از بیمارى، رنجور بود..

از بیانات استاد انصاریان

سوال: مدت بیماری امام سجاد(ع) در واقعه عاشورا چقدر طول کشید؟

✍بیشتر روایات و نقل های معتبر، بیماری حضرت زین العابدین(ع) را تنها در همان شب و روز عاشورا عنوان می کنند که ممکن است اثر آن تا چند روز بعد از آن نیز باقی بود.

1- امام سجاد(ع): «هنگامی که پدرم نزدیک مغرب در شب عاشورا اصحاب را جمع کرد برای این که آنها را مرخص کند. من نزدیک او شدم تا آنچه را برای آنها می گوید بشنوم و من در آن هنگام مریض بودم.

2- امام سجاد(ع): «من در آن شبی که پدرم در صبحش به شهادت رسید نشسته بودم و عمه ام حضرت زینب(س) نزد من مشغول پرستاری من بود»، در این هنگام پدرم در پنهانی از اصحابش کناره گرفت و نزد او «جُوَین»(یا جون یا حویّ] غلام ابوذر غفاری بود و او شمشیرش را اصلاح می کرد و پدرم اشعاری را می خواند. آن اشعار را دو بار یا سه بار تکرار کرد تا آن که من آن را فهمیدم و آنچه را می خواست، دانستم. پس گریه راه گلویم را بند آورد. اشک هایم را پاک کردم و سکوت کردم.

3- شیخ مفید(م 413ق): «حمید بن مسلم گوید: … به على بن الحسین(ع) که دارای بیماری سختى بود و روى فرشى افتاده بود، رسیدیم، گروهى از پیادگان همراه شمر سر رسیدند پس به شمر گفتند: آیا این بیمار را نمی کشى؟ من گفتم: سبحان الله آیا افراد کم سن و سال را هم می کشند؟ او نوجوانی است که همین بیمارى او را بس است؟ پس پیوسته آن جا بودم تا آنان را از او دور کردم.

4-  محمد بن سعد(م 230ق) در «الطبقات الکبری»: «آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بی اساس است؛ ولی او آن روز بیمار بود و به همین جهت کشته نشد.

5- در «بلاغات النساء» چنین آمده است: حِذام یا حُذَیم اسدى گفت: سال 61 [هجرى ]، سال شهادت حسین(ع)، به کوفه وارد شدم. زنان کوفه را در آن زمان دیدم که بر سر و صورت خود می زنند و گریبان می درند و دیدم که زین العابدین(ع) با صدایى آهسته و پیکرى نحیف از بیمارى می گوید: «اى کوفیان! شما بر ما می گِریید؟! پس چه کسى جز شما ما را کُشت؟

6- امام صادق(ع)، از پدرانش چنین گزارش فرمود: «هنگامى که زنان را از کربلا به کوفه وارد کردند، زین العابدین(ع) بدنش نحیف شده و از بیمارى، رنجور بود..

از بیانات استاد انصاریان

یاقاسم بن الحسن علیه السلام

آمدم جان عمو درک منای تو کنم

خویش را لایق به دیدار خدای تو کنم

پدرم کرده وصیت که به قربانگاه عشق

جان ناقابل خود را به فدای تو کنم

مادرم کرده به عشق تو کفن پوش مرا

که ز خون سرخ رخ کرببلای تو کنم

من که بهتر نِیَم از اکبر گلگون کفَنت

اذن جنگم بده تا جلب رضای تو کنم

سیزده سال نشستم به اُمیدی که

سرم برسر نیزه علمدار لوای تو کنم

من یتیمم ز محبّت دل قاسم مشکن

چه شود گر که مَن سعی صفای تو کنم

گر تنم زیر سم اسب لگد کوب شود ب

ه از آن است بپا بزم عزای تو کنم

رو سپیدم به بر فاطمه کن

جان عمو تا که در نزد پدر حمد و ثنای تو کنم

السلام علی الحسین

و علی علی بن الحسین

و علی الاولاد الحسین

و علی الاصحاب الحسین (علیه السلام)

پیشاپیش فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی را خدمت صاحب عصر و الزمان عجلالله و نائب برحقش مقام معظم رهبری و همه شیعیان و دوستداران حضرتش تسلیت میگویم.

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(علیه السلام)

ناقه اے در راه می آید ولی با احترام

هست روے محمل این ناقه فرزند امام

چند روز دگر ماه محرم چون شود

رهسپارش میڪنند با ناقه اے عریان به شام

مردی خسیس تمام دارایی‌ اش را فروخت و طلا خرید.

او طلاها را در گودالی در حیاط خانه‌اش پنهان کرد. مدت زیادی گذشت و او هر روز به طلاها سر می‌زد و آنها را زیر و رو می‌کرد تکرار هر روزه این کار یکی از همسایگانش را مشکوک کرد. همسایه، یک روز مخفیانه به گودال رفت و طلاها را برداشت.

روز بعد مرد خسیس به گودال سر زد اما طلاهایش را نیافت.

 او شروع به شیون و زاری کرد و مدام به سر و صورتش می‌زد رهگذری او را دید و پرسید «چه اتفاقی افتاده است؟» مرد حکایت طلاها را بازگو کرد.

رهگذر گفت:

«این که ناراحتی ندارد. سنگی در گودال بگذار و فکر کن که شمش طلاست

تو که از آن استفاده نمی‌کنی، سنگ و طلا چه فرقی برایت دارد؟»

ارزش هر چیزی در داشتن آن نیست بلکه در استفاده از آن است.

چه بسیار افرادی هستند که پولدارند اما ثروتمند نیستند و چه بسیار افرادی که ثروتمندند ولی پولدار نیستند.

اسلام آوردن راهب مسیحی با دیدن

معجزه امیرالمومنین علیه‌السلام

ابن سعيد عقيصا می‌گويد:

با على عليه‌السلام به طرف صفين می‌رفتيم وقتى از كربلا گذشتيم فرمود:

«اينجا محل شهادت حسين و ياران اوست»

سپس رفتيم تا اينكه رسيديم به صومعه راهبى مردم از تشنگى شكايت كردند و به على عليه‌السلام گفتند: چرا تو راهى را انتخاب كردى كه در آن آب نيست و از نزديكى فرات نرفتى؟

على عليه‌السلام نزدیک صومعه راهب رفت و گفت: آيا در اين نزديكى آب هست؟

راهب گفت: نه پس لجام اسبش را برگرداند و در شن زارى فرود آمد

و به همراهان دستور داد كه آنجا را حفر نمايند، آنان نيز كندند و به سنگ سفيدى رسيدند كه سيصد مرد اجتماع نمودند اما نتوانستند آن را حركت دهند.

حضرت فرمود:

كنار برويد، اين كار من است

سپس دست راستش را زير سنگ برد و آن را بيرون آورد و به زمين گذاشت و از زير آن آب زلالى بيرون آمد و يارانش خوردند و سير شدند و مشكهاى خود را پر كردند و سپس سنگ را به جاى خود گذاشت و شنها را روى آن ريخت و مثل اول شد.

مایوس شدن از رحمت پروردگار پس از گناه ، از خود گناه بدتر است، زیرا رحمت الهی واسعه است و یأس از گناهان کبیره!.

«…. و جز گمراهان چه کسی از رحمت پروردگارش نا امید می شود».

سوره حجر،آیه 56)

السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک

السلام علی الحسین(علیه السلام)

و علی علی بن الحسین و علی الاولاد الحسین( علیه السلام)

و علی الاصحاب الحسین(علیه السلام)

بیراهه می روم تو مرا سر به راه کن

از دوری ات همیشه بد آورده ام حسین 

خواهرم ! برادرانه می گویم 

چادری بودنت را مسخره می کنند؟

چه کسانی؟

کسانی که خودشان را عروسک دیگران کرده اند؟

این را بدان 

شهید رستمی به تو اینگونه خطاب می کند 

به پهلوی شکسته فاطمه (س) قسمتان می دهم که ، حجاب را رعایت کنید.

حال از تو می پرسم 

تو به من بگو حرف های آنها که برای خود ارزشی قائل نیستند برایت مهم تر است 

یا حرف شهیدی که به خاطر حجاب تو را به مادرمان زهرا (س)قسم داده….

چادر یعنی پاکی!!

و چه چیزی برتر از پاکی است؟

من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزهای وحشت ، نمی خوابد و در لحظه های ترس از دشمن روی بر نمی گرداند بر بدکاران از شعله های اتش تند تر است.

نامه 38 نهج البلاغه

من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزهای وحشت ، نمی خوابد و در لحظه های ترس از دشمن روی بر نمی گرداند بر بدکاران از شعله های اتش تند تر است.

نامه 38 نهج البلاغه

من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزهای وحشت ، نمی خوابد و در لحظه های ترس از دشمن روی بر نمی گرداند بر بدکاران از شعله های اتش تند تر است.

نامه 38 نهج البلاغه

ای جوانان نکند در رختخواب بمیرید، که حسین در میران نبرد شهید شد.

و مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد.

مبادا در حال بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین(ع) در راه حسین (ع) و با هدف شهید شد.

«شهید ابوالقاسم بوذری»

هر کس خدا را چنان که حق عبادت اوست، عبادت کند خداوند برتر از آرزوها و بیشتر از حد کفایتش به او عطا می کند.

میزان الحکمه ، ج. 7، ص.29.

هر کس خدا را چنان که حق عبادت اوست، عبادت کند خداوند برتر از آرزوها و بیشتر از حد کفایتش به او عطا می کند.

میزان الحکمه ، ج. 7، ص.29.

چه زيبا مي گفت پيرمرد خياط

زندگي

هيچ وقت اندازه تنم نشد

حتي وقتي

خودم بريدم و دوختم.

سنگ در بيابان بي ارزش است

ولي اگر آن سنگ را پله كني

باعث ترقي مي شود…

اشتباهات موجب ناراحتي هستند،

ولي اگر آنها را تجربه كني براي

خودت

و مثل پله ازشون بالا بري و به موفقيت برسي،

خيلي به درد بخور هم هستند…

اگر به هدف تان يقين داريد،

از اشتباهات هراس نداشته باشيد

آن ها برايتان فرصت هستند…

سنگ در بيابان بي ارزش است

ولي اگر آن سنگ را پله كني

باعث ترقي مي شود…

اشتباهات موجب ناراحتي هستند،

ولي اگر آنها را تجربه كني براي

خودت

و مثل پله ازشون بالا بري و به موفقيت برسي،

خيلي به درد بخور هم هستند…

اگر به هدف تان يقين داريد،

از اشتباهات هراس نداشته باشيد

آن ها برايتان فرصت هستند…

5 اصل دين در صلوات وجود دارد:

اللهم : «توحيد»

صل علي محمد:  «نبوت»

و آل محمد: يعني اميرالمومنين عليه السلام و اولادش

اين همان «امامت » است!

توحيد كه قائل شديم ، پس «معاد» را هم قائليم!

و اگر حق محمد و آل محمد (ص) را ادا كرديد،

«عدالت» است.

 قربان اين مستحب،

كه با آن هر پنج اصل دين را اقرار كرديم.

اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم

شيخ اسماعيل دولابي

5 اصل دين در صلوات وجود دارد:

اللهم : «توحيد»

صل علي محمد:  «نبوت»

و آل محمد: يعني اميرالمومنين عليه السلام و اولادش

اين همان «امامت » است!

توحيد كه قائل شديم ، پس «معاد» را هم قائليم!

و اگر حق محمد و آل محمد (ص) را ادا كرديد،

«عدالت» است.

 قربان اين مستحب،

كه با آن هر پنج اصل دين را اقرار كرديم.

اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم

شيخ اسماعيل دولابي

….. و اين بار هم زمين چند ثانيه اي لرزيد

فقط چند ثانيه…

اما دلهايي را براي يك عمر لرزاند

دل مادري كه فرزندش زير آوار ماند

پدري كه هرچه گوش داد ديگر صداي دختركش را نشنيد

و فرزندي كه در زلزله بار سنگين يتيمي را با تمام وجودش احساس كرد…

صبر و رضا

امروز دو قطعه الماس قيمتي است

و بزرگترين امداد آسماني

براي همه اين دلهاي لرزيده.

از خداي عزيز عاجزانه و خاضعانه مي خواهم كه

چشم مصيبت زدگان را با اين دو الماس بهشتي روشن كند.

آمين يا رب العالمين

قطعا گناه کردن، مهم‌ترین علت محرومیت از عنایات امام زمان(عج) است، امام مهدی (عج) نیز در توقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: «ما را از ایشان(شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم».
آیت‌آلله بهجت نیز بیان فرموده‌اند: اگر بفرمایید چرا به آن حضرت دسترس نداریم، جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستند؟ او به همین از ما راضی است؛ زیرا «اورع الناس من تورّع عن المحرمات»؛ پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد، ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.
بنابراین اگر ما از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، به مقامی می‌رسیم که غیبت و حضور برایمان فرقی ندارد، امام سجاد(ع) به ابوخالد کابلی می‌فرماید: «ای ابوخالد! به درستی که مردم زمان غیبت حضرت مهدی(عج) آنان که معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به سر می‌برند، با فضیلت‌ترین مردم همه زمان‌ها هستند؛ به دلیل اینکه خداوند متعالی عقل و فهمی به آنان عنایت کرده که غیبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است».
از این رو، در حدیث دیگری امام جعفر صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم(عج) شود؛ باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول شود».
بنابراین اگر کسی ترک گناه کند و منتظر امامش باشد، از یاران واقعی حضرت به شمار می‌آید، آن‌گاه اگر بزرگترین توفیق الهی او را دریابد، غیبت و و ظهور حضرت برایش تفاوت نخواهد داشت.

بزرگترین انگیزه قیام امام حسین علیه السلام مسئله امر به معروف و نهى از مـنكر است كه این دو از مـهمـتـرین اركان دین است و امـام عـلیه السلام در درجه اول مسئول اجراء این امر مهم اسلامى است .

 چنانكه در وصیت به برادرش محمد بن حنفیه اعلان فرمود :« قـیام مـن بر مبناى تمایلات نفسانى نیست ، من به منظور طغیان و فساد و تباهى و ستم خـروج نمـى كنم بلكه انگـیزه ام اصلاح امـت جدم رسول خدا است و مقصود و منظورم امر به معروف و نهى از منكر است» .

چـون بنى امـیه این دو ركن بزرگ و مـهم اسلامـى را متزلزل ساخته بودند كه نه تنها امر به معروف و نهى از منكر متروك گشته بود بلكه معروف منكر و منكر معروف تلقى مى شد و امام علیه السلام در این مسیر مكرر به این حقیقت اشاره فـرمـود كه اولین بار در سخـنرانى حضرت در منزل ذى حسم و برخورد با حر و سپاهیانش فرمود: «مـگـر نمـى بینید كه به حق عـمـل نمـى شود و از باطل جلوگـیرى نمـى شود مـؤمن باید براى اجرا این مهم مشتاق دیدار پروردگارش باشد .»

ماه محرم ماه غم و اندوه دوستداران اهل بیت پیامبر و علی علیهم السلام است. ماهی که از محرم سال 61 هجری قمری تا هم اکنون خیل عاشقان به خاندان مطهر رسول الله صلی الله علیه و آله را عزادار کرده است. مصیبتی که بزرگی آن قابل وصف نیست! و چه مصیبتی از این بالاتر که فرزند امام علی علیه السلام که جانشین و برادر و داماد و خلیفه پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله بود یعنی امام حسین علیه السلام را کمتر از پنجاه سال از رحلت نبی خدا صلی الله علیه و آله به مسلخ ببرند؛ آن هم کسانی که خود را از امت رسول خدا صلی الله علیه و آله می دانستند! به تعبیر امام الساجدین علیه السلام:« أَمْسَتِ الْعَرَبُ تَفْتَخِرُ عَلَى الْعَجَمِ بِأَنَّ مُحَمَّداً مِنْهَا وَ أَمْسَتْ قُرَیْشٌ تَفْتَخِرُ عَلَى الْعَرَبِ بِأَنَّ مُحَمَّداً مِنْهَا وَ أَمْسَى آلُ مُحَمَّدٍ مَخْذُولِینَ مَقْهُورِینَ‏ مَقْبُورِینَ.»

هر كس با ترس به زيارت قبر حسين (ع) بيايد، خداوند او را از ترس و وحشت ، در روزى كه مردم براى پس دادن حساب به خداوند جهانيان برمى خيزند، در امان نگه مى دارد.

تلاوت قرآن كريم، باعث نورانيّت انسان و ملكوتي شدن او مي‌شود «رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ در سفارشي به ابوذر مي‌فرمايد: « عليك بتلاوه القرآن و ذكر الله كثيراً فانّه ذكرٌ لك في السماء و نورٌ لك في الارض» ؛ بر تو باد به تلاوت قرآن و زيارت در ياد خدا، زيرا تلاوت قرآن باعث ياد تو در ملكوت و مايه نوراني شدن تو در زمين است.»

جوادي آملي، عبدالله، تفسير تسنيم، مركز نشر اسراء، چاپ دوّم، 1379، ص248.

امام محمد باقر عليه سلام ميفرمايند:

براي زن نزد خداوند هيچ شفاعت كننده اي كارسازتر از خشنودي شوهر نيست.

ميزان الحكمه،ح.7864

امام حسين عليه سلام ميفرمايند:

كسي كه تو را دوست دارد تو را از كارهاي زشت نهي مي كند و كسي كه تو رادشمن دارد ( با اينكه كارت اشتباه باشد) تشويق مي كند

بحار الانوار،ج.78 ، ص.128

عمرم به سر رسید نشد یارتان شوم  
آقا نشد که لایق دیدارتان شوم

غفلت بساط کرد سر راه طفل دل  
وایَم نشد که راهیِ بازارتان شوم

واصل اگر به عَرضه حسن تو می شدم  
چیزی نداشتم که خریدارتان شوم

باری ز دوش حضرتتان بر نداشتم  
شرمنده ام که تا به کجا بارتان شوم

ای حیدر زمانه غریبت گذاشتیم  
در روز غم ولی نشد عمارتان شوم

با آنکه سر شکسته و سر خورده مانده ام
اذنم بده فدایی و سردارتان شوم

در روز انتقام شهیدان کربلا  
آقا اجازه هست ز انصارتان شوم

در بین روزه و عطش و اشک و شور و شین
یک ذکر مستجاب بگویم فقط حسین

اللهم عجل لمولانا المظلوم الفرج

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن ، تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه
ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوبار صبح ، ظهر نه غروب شد نیامدی…

اللهم عجل لوليك الفرج

زندگی زیباست اما شهادت از آن زیبا تر است ، سلامت تن زیباست اما پرنده عشق تن را قفسی میبیند که در  باغ نهاده باشند …

بعضی ها ما را سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا ؛ آنها نمیدانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد یک افق است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ، نه یک بار نه دو بار … به تعداد شهدایمان و زندگی به خون وابسته است و  پیکر تاریخ  بی خون خدا مرده ای بیش نیست و سر مبارک امام شهید بر فراز نی رمزی است میان خدا و  عشاق ؛ یعنی که این است بهای دیندار

ای شقایق های آتش گرفته ، دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود  دارد ،آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید ؟

اللهم ارزقنا شهادت في سبيلك

شهید آوینی:  سلامت دنیا بیماری است و بیماری اش شفا و سلامت، چراکه بنیان دنیا در عادات است و سلامت حقیقی، هرچه هست در ترک عادات و عتق از ملکات.

شهید آوینی:  سلامت دنیا بیماری است و بیماری اش شفا و سلامت، چراکه بنیان دنیا در عادات است و سلامت حقیقی، هرچه هست در ترک عادات و عتق از ملکات.

درمان نفخ معده و زیاد بودن اسید معده
1- آب بین غذا را ترک کنند و تا زمانی که گرسنه نشدند، غذا را شروع نکنند.
2- مداوم عرق نعنا با عسل بخورند.

3–یک قاشق مربا خوری بارهنگ داخل یک لیوان عرق نعنا بریزند،10 دقیقه بجوشانند و بعد از غذا میل کنند.
این نسخه را تا 40 روز اجرا کنند،انشاءالله به نتیجه خواهيد رسيد

منبع:کتاب طب سنتی اسلامی(پاسخ های دکتر خیر اندیش در شبکه قرآن) ص49

قال رسول‌الله(ص): اربعه فی الذنب شر من الذنب: الاستحقار و الافتخار و الاستبشار و الاصرار

(جامع احادیث الشیعه ،ج.13ص.336)

پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: چهار چیز از گناه بدتر است:

1- کوچک شمردن گناه: یعنی وقتی به نامحرم نگاه شهوت آلود می‌کنی به خودت بگویی: اینکه چیز مهمی نیست، زنا که نکردیم، قتل که نکردیم.

2- افتخار کردن به گناه: مثلا خاطره خلافکاری‌های خودت را با افتخار تعریف‌کنی که بله زمانی که فلان مسئولیت را داشتم، فلان قدر اختلاس کردم هیچ کس هم نفهمید.

 3-  شادمانی کردن به گناه: یعنی بعد از گناه خوشحالی کردن مثلا بگویی عجب کلاهی سرش گذاشتم، کیف کردم.

4- اصرار برگناه: مثلا بگویی خوب کردم زدم، بازهم می‌زنم! خوب کردم رشوه گرفتم، بازم می‌گیرم، خوب کردم مواد فروختم، بازم می‌فروشم، تازه راه و چاهش را بلد شده‌ام.

امام صادق(ع):
برآوردن حوائج و نیازمندیهای مومن ازهزارحج مقبول وآزادی هزاربنده درراه خدا بالاتر و والاتر است.
امالی الصدوق.ص197

نظر گاندی در مورد هفت چیزی که بدون هفت چیز دیگر خطرناک هستند:

ثروت بدون زحمت
دانش بدون شخصیت
علم بدون انسانیت
سیاست بدون شرافت
لذت بدون وجدان
تجارت بدون اخلاق
و عبادت بدون ایثار

این هفت مورد را گاندی تنها چند روز پیش از مرگش بر روی یک تکه کاغذ نوشت و به نوه اش داد. اعتقاد بر این است که وی این موارد را در جست و جوی خود برای یافتن ریشه های خشونت شناسایی کرد. در نظر گرفتن این موارد، بهترین راه جلوگیری از بروز خشونت در یک فرد و یا جامعه است.

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !
اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !
اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است !
اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست !
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است !
و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین !
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود.

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !
اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !
اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است !
اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست !
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است !
و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین !
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود.

زينب جان بي بي شرمنده ام ؛ زيرا بهاي حسيني شدن ما بي حسين شدن شما شد!!

وشرمنده تر اينكه شما بي حسين شدي و ما حسيني نشديم.

التماس دعا

و هنگامی که او را از قبرش خارج نمود، فرشتگان خداوند پیوسته با او هستند و او را بدرقه کرده با او صحبت نموده، در صورت او می خندند و او را به تمامی خیرات مژده می دهند. و بدین ترتیب، او را از پل صراط و میزان عبور داده و به گونه ای او را به خداوند نزدیک می نمایند که کسی نزدیکتر از او به خدا نباشد، مگر فرشتگان مقرّب خدا و پیامبران فرستاده او.

او همراه با پیامبران در برابر خداوند می ایستد و هنگامی که دیگران غم و اندوه دارند و بی تابی می نمایند، او غم و اندوهی نداشته و بی تابی نمی نماید. آنگاه پروردگار متعال به او می فرماید: شفاعت کن که من همه شفاعت های تو را می پذیرم و بخواه که هر چه را بخواهی به تو عطا می نمایم. او نیز می خواهد و عطا می شود و شفاعت می کند و پذیرفته می شود. و هنگامی که از عده ای حساب می کشند و آنان را نگهداشته و ذلیل می شوند، او حسابی نداشته و او را نگه نمی دارند، ذلیل نمی شود؛ بخاطر هیچ کدام از کارهای بدش بدبخت نمی شود و نامه عملش را باز کرده و به او می دهند. آنگاه از نزد خداوند پایین می آید و مردم می گویند: سبحان اللَّه! این بنده خدا هیچ خطائی نداشت و از همنشینان حضرت محمد صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم است.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن سوره یاسین است. کسی که قبل از خواب یا در روز آن را تلاوت کند، در آن روز محفوظ بوده و روزی می خورد.

و کسی که در شب قبل از خواب آن را تلاوت نماید، خداوند هفتاد هزار فرشته را بگمارد تا او را از شر شیطان رانده شده و هر آفتی حفظ نمایند؛ و اگر در فردای آن شب بمیرد، خداوند او را به بهشت می برد و سی هزار فرشته به هنگام غسل او حاضر می شوند که همگی برای او استغفار می نمایند و با استغفار برای او، تا قبرش او را تشییع می نمایند؛ و هنگامی که وارد قبرش می شود، آن فرشتگان در داخل قبر او عبادت می کنند و ثواب عبادت آنان برای او خواهد بود؛ و به اندازه میدان دید چشمهایش، قبرش را وسعت می بخشد؛ از فشار قبر ایمن خواهد بود؛ و پیوسته از قبرش تا پهنه آسمان نوری می درخشد تا هنگامی که خداوند او را از قبرش خارج نماید.

بزرگانی که خود با این سوره مأنوس بوده‌اند اغلب برای شاگردان و افراد پاک نهاد در مورد قرائت آن سوره دستورالعمل هایی نیز داشته‌اند.

متألّه بزرگ قرآنی و عارف بلند پایه، آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی خراسانی (ره) به شاگردان خود چنین سفارش می کردند که هر شب قبل از خواب، سوره یس را بخوانید، ولی قبل از شروع و بعد از اتمام آن، 14 صلوات بفرستید. یعنی این سوره را در بین این صلوات‌ها قرار دهید. بی شک این 14 صلوات هم یکی از اسرار مهم سیر و سلوکی در مکتب اهل بیت است.

آن بزرگ مرد فرموده بودند: بنده در زندگی به هر چه که رسیده‌ام و هرچه به دست آورده‌ام از برکت این سوره می باشد.

با توجه به این فرمایش می‌توان گفت: «یس در این مكتب، محور سیر و سلوك و نردبان رسیدن به بالاترین مقامات معنوی می‌باشد.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم به امیرالمؤمنین فرمودند: ای علی! «یس» را بخوان که در آن ده اثر است: هر که آن را قرائت کند:

1) اگر گرسنه باشد سیرگردد؛

2) اگر تشنه باشد، سیراب گردد؛

3) اگر عریان باشد، پوشانیده گردد؛

4) اگر عزب باشد، ازدواج کند؛

 5) اگر ترسان باشد، امنیت یابد؛

6) اگر مریض باشد، عافیت یابد؛

7) اگر زندانی باشد، نجات یابد؛

8) اگر مسافر باشد، در سفرش یاری شود؛

9) نزد میت خوانده نمی شود مگر اینکه خدا بر او آسان گیرد؛

10) اگر گمشده داشته باشد، گمشده اش را پیدا کند

المصباح کفعمی، ص182

آداب و اعمال مخصوص روز عاشورا
روز دهم : روز شهادت ابوعبدالله الحسين عليه السّلام و روز مصيبت و حزن ائمّه اطهار عليهم السّلام و شيعيان ايشان است .
بني اميه لعنه الله عليهم از براي برکت، آذوقه ي سال را در روز عاشورا در خانه ذخيره مي کردند؛ از حضرت امام رضا عليه السّلام منقول است که هر که ترک کند سعي در حوائج خود را، در روز عاشورا و پي کاري نرود، حق تعالي (حوائج) دنيا و آخرت او را برآورد و هرکه روز عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه ي او باشد، حق تعالي روز قيامت را روز فرح و سرور و شادي او گرداند و ديده اش در بهشت به ما روشن گردد … ( مفاتيح الجنان . فصل هفتم . در اعمال ماه محرّم ) .
1- عدم توجه به امور دنيا : شايسته است که شيعيان در اين روز مشغول کاري از کارهاي دنيا نگردند و از براي خانه ي خود چيزي ذخيره نکنند و مشغول گريه و نوحه و مصيبت باشند و تعزيت امام حسين عليه السّلام را اقامه نمايند و به ماتم اشتغال نمايند به نحوي که در ماتم عزيزترين اولاد و اقارب خود اشتغال مي نمايند.
2- خواندن زيارت عاشورا : زيارت عاشوراي آن حضرت را بخوانند و سعي کنند در نفرين و لعن بر قاتلان آن حضرت و يکديگر را تعزيت گويند در مصيبت آن جناب و بگويند: (( أعظَمَ اللهَ اُجَورَ نَا بِمُصَابِنَا بِالحُسَينِ عَلَيهِ السَّلاَمُ وَجَعَلَنَا وَ إِيّاکُم مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيهِ الإِمَامِ المَهدِي مِن آلِ مَحَمَّدٍ عَلَيهِمُ السَّلاَمُ )) .
3- گريه و مقتل خواني : شايسته است در اين روز مقتل بخوانند و يکديگر را بگريانند .
4- امساک از خوردن و آشاميدن : شايسته است که شيعيان در اين روز امساک کنند از خوردن و آشاميدن بي آن که قصد روزه کنند و در آخِر روز بعد از عصر افطار کنند به غذايي که اهل مصيبت (می خورند) مثل ماست يا شير و امثال آنها نه مثل غذاهاي لذيذه … .
5- استحباب لعن بر قاتلان امام حسين عليه السلام : هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگويد  (( اَللَّهُمَّ العَن قَتَلَهَ الحُسَينِ عَلَيهِ السَّلاَمُ )) (مفاتيح الجنان . فصل هفتم . در اعمال ماه محرّم ) .
منبع:
1- (( مفاتيح الجنان )) تأليف محدّث بزرگ حاج شيخ عبّاس قمي رحمه الله مي باشد.
2-(( المراقبات )) تأليف عارف کامل ميرزا جواد آقا ملکي تبريزي رحمه الله مي باشد.

آداب و اعمال :
روز اوّل : اوّل محرّم، اوّل سال(قمری) است و در آن دو عمل وارد است :
1- روزه : در روايت ريان بن شبيب از حضرت امام رضا عليه السّلام مروي است که هر که در اين روز روزه بدارد و خدا را بخواند، خداوند دعاي او را مستجاب کند چنان که دعاي زکريا را مستجاب نمود.
2- نماز : از حضرت امام رضا (عليه السّلام) منقول است که حضرت رسول صلّي الله عليه و آله و سلّم روز اوّل محرّم دو رکعت نماز مي کرد و چون فارغ مي شد، دست ها را بلند مي کرد و دعائي را مي خواند … (مفاتيح الجنان،فصل هفتم،در اعمال ماه محرّم ) .
روز سوم :
1- روزه : و چنين وارد شده که در آن روز يوسف علي نبينا و آله و عليه السّلام از چاه به در آمد و هر کس آن روز را روزه بگيرد خداوند غصّه و اندوه او را بزدايد و مشکل را بر او آسان کند ( المراقبات . ص 55 ) و ( به همين مضامين در مفاتيح الجنان . فصل هفتم . در اعمال ماه محرّم ) .

روز نهم :
روز تاسوعا است؛ از حضرت صادق عليه السّلام روايت است که فرمود : تاسوعا روزي بود که جناب امام حسين عليه السّلام و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع کردند و ابن مرجانه و عمرسعد خوشحال شدند به سبب کثرت سپاه و بسياري لشکر که براي آنها جمع شده بود و جناب امام حسين عليه السّلام و اصحابش را ضعيف شمردند و يقين کردند که ياوري از براي آن حضرت نخواهد آمد و اهل عراق او را مدد نخواهند نمود پس فرمود : پدرم، آن ضعيف غريب (مفاتيح الجنان . فصل هفتم،در اعمال ماه محرّم ).

بسم الله الرّحمن الرّحيم
بدان که اين ماه، ماه حزن اهل بيت (عليهم السّلام) و شيعيان ايشان است  از حضرت امام رضا عليه السّلام روايت است که چون ماه محرّم داخل مي شد، پدرم را کسي خندان نمي ديد و اندوه و حزن، پيوسته بر او غالب مي شد تا روز دهم چون روز عاشورا مي شد، آن روز، روز مصيبت و حزن و گريه ي او بود و مي فرمود : امروز روزي است که حسين عليه السّلام شهيد شده.( مفاتيح الجنان . فصل هفتم . در اعمال ماه محرّم ) .

در باب فضیلت حضرت معصومه(س) همین بس که زیارت نامه ای از امام رضا(ع) برای ایشان باقی مانده است، گفت: این بانو، تنها بانویی از بنی هاشم است که زیارت نامه منصوصه دارد یعنی زیارت نامه ای که یک امام برای یک بانویی، انشاء و یا املاء می کند. تمام مطالبی که در زیارت نامه هست و نکاتی که در مورد شأن آن حضرت بیان شده برای ما حجت است و دلیل بر عظمت بالای اوست. در رابطه با حضرت فاطمه معصومه(ع) و فضیلت زیارت ایشان قبل از تولد ایشان از امام صادق(ع) روایت داریم که فرمودند: حرم خداوند مکه و حرم پیامبر(ص) مدینه است و حرم ما اهل بیت(ع) در قم است از آن روزی که دخترم فاطمه در آن مدفون می شود. پیش از تولد حضرت فاطمه معصومه امام صادق در رابطه با او و فضیلت او این جمله را فرمود: که به برکت مدفون شدن فاطمه معصومه در قم، شهر قم حرم اهل بیت(ع) قلمداد شده است که در ادامه میفرماید: حرم من و فرزندانم قم است که با شفاعت او همه شیعیان من داخل بهشت خواهند شد. این وعده ای است که امام صادق(ع) نسبت به حضرت فاطمه معصومه(ع) و شیعیان و وسعت شفاعت او می دهند.

حضرت فاطمه معصومه، دختر موسی بن جعفر و دختر ولی خدا و خواهر ولی خدا و امام خدا و عمه ولی خدا است، در مورد مادر بزرگوار آن حضرت در منابع روایی آمده است که حمیده همسر امام صادق(ع) یعنی مادر حضرت موسی بن جعفر(ع) زن بافضیلتی بوده است. در اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۴۷۷ آمده است که حمیده، زنی است که همانند شمس طلای خالص از ناپاکی ها و ناخالصی ها پاک و مبراست. این بانوی بافضیلت نقل می کند که خدمتکار و کنیزی بنام نجمه را در خدمت داشته، ایشان می گوید: زمانی که با نجمه آشنا شدم دیدم این زن دارای فضیلت و اخلاق و اهل آداب هست. در خواب پیامبر(ص) را دیدم که به من فرمود: نجمه را به پسرت موسی کاظم ببخش و همسر او کن. با این خواب ایشان نجمه را که کنیزی اهل ذکر و دعا و عبادت بود به همسری امام موسی کاظم در می آورد که او مادر امام رضا(ع) و حضرت فاطمه معصومه(س) می شود.

در احوال نجمه(س) مادر امام رضا(ع) آمده است که زمانی که دارای فرزند شد تقاضا کرد که برای این فرزند دایه ای بگیرند، گفتند: شما ناتوانید از رسیدگی به فرزند. گفت: نه! می توانم فرزندم را رسیدگی کنم اما از زمانی که دارای فرزند شدم میزان عبادت من به درگاه خداوند کم شده می خواهم قدری فراغت پیدا کنم و به نماز و تسبیح و عبادت بپردازم.

در روایات آمده حضرت موسی بن جعفر این زن را خودش خریداری کرده بود و ابتدا به خدمت مادر درآورده است. حضرت به مناسبتی فرموده بودند: به امر الهی نجمه را خریداری کردن و این بشارت به او داده شد که از او فرزندی به دنیا می آید که بهترین انسان روی زمین باشد که بعدها از نجمه، حضرت رضا(ع) متولد شد، لذا حضرت موسی بن جعفر حضرتش نجمه را به لقب طاهره هم می نامید که اشاره به مقام معنوی و اخلاقی این بانو دارد. حضرت فاطمه معصومه در دامان چنین مادری و پدرش حضرت موسی بن جعفر که نیازی به تعریف دارد و از امامان اهل بیت است پرورش یافته است.

حضرت فاطمه معصومه، دختر موسی بن جعفر و دختر ولی خدا و خواهر ولی خدا و امام خدا و عمه ولی خدا است، در مورد مادر بزرگوار آن حضرت در منابع روایی آمده است که حمیده همسر امام صادق(ع) یعنی مادر حضرت موسی بن جعفر(ع) زن بافضیلتی بوده است. در اصول کافی، جلد ۱، صفحه ۴۷۷ آمده است که حمیده، زنی است که همانند شمس طلای خالص از ناپاکی ها و ناخالصی ها پاک و مبراست. این بانوی بافضیلت نقل می کند که خدمتکار و کنیزی بنام نجمه را در خدمت داشته، ایشان می گوید: زمانی که با نجمه آشنا شدم دیدم این زن دارای فضیلت و اخلاق و اهل آداب هست. در خواب پیامبر(ص) را دیدم که به من فرمود: نجمه را به پسرت موسی کاظم ببخش و همسر او کن. با این خواب ایشان نجمه را که کنیزی اهل ذکر و دعا و عبادت بود به همسری امام موسی کاظم در می آورد که او مادر امام رضا(ع) و حضرت فاطمه معصومه(س) می شود.

در احوال نجمه(س) مادر امام رضا(ع) آمده است که زمانی که دارای فرزند شد تقاضا کرد که برای این فرزند دایه ای بگیرند، گفتند: شما ناتوانید از رسیدگی به فرزند. گفت: نه! می توانم فرزندم را رسیدگی کنم اما از زمانی که دارای فرزند شدم میزان عبادت من به درگاه خداوند کم شده می خواهم قدری فراغت پیدا کنم و به نماز و تسبیح و عبادت بپردازم.

در روایات آمده حضرت موسی بن جعفر این زن را خودش خریداری کرده بود و ابتدا به خدمت مادر درآورده است. حضرت به مناسبتی فرموده بودند: به امر الهی نجمه را خریداری کردن و این بشارت به او داده شد که از او فرزندی به دنیا می آید که بهترین انسان روی زمین باشد که بعدها از نجمه، حضرت رضا(ع) متولد شد، لذا حضرت موسی بن جعفر حضرتش نجمه را به لقب طاهره هم می نامید که اشاره به مقام معنوی و اخلاقی این بانو دارد. حضرت فاطمه معصومه در دامان چنین مادری و پدرش حضرت موسی بن جعفر که نیازی به تعریف دارد و از امامان اهل بیت است پرورش یافته است.

ولادت با سعادت حضرت معصومه(س) و روز دختر را به همه دوستداران ولايت و همه شيعيان بخصوص دوستان عزيزم تبریک مي گويم .

خداحافظ ای ماه غفران و رحمت
خداحافظ ای ماه عشق و عبادت
خداحافظ ای ماه نزدیکی بر آرزوها
خداحافظ ای ماه مهمانی حق تعالی
خداحافظ ای دوریت سخت و جانکاه
خداحافظ ای بهترین ماه الله

و چقدر سخت است که این عزیزترین عید را
بدون آن عزیزترین غایب از نظر بگذرانیم …
اللهم عجل لولیک الفرج
عید فطر مبارک

بگذشت مه روزه ، عيد آمد و عيد آمد

بگذشت شب هجران، معشوق پديد آمد

آن صبح چو صادق شد، عذراي تو وامق شد

معشوق توعاشق شد، شيخ تو مريد آمد

شد جنگ و نظر آمد، شد زهر و شکر آمد

شد سنگ و گهر آمد، شد قفل و کليد آمد

جان از تن آلوده، هم پاک به پاکي رفت

هرچند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد

از لذت جام تو دل مانده به دام تو

جان نيز چو واقف شد، او نيز دويد آمد

بس توبه شايسته برسنگ تو بشکسته

بس زاهد و بس عابد کو خرقه دريد آمد

باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم

بر بوي بهار تو، ازغيب رسيد آمد

پيشاپيش عيدتان مبارك

عَلَى أَنَّكَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ عَلَيْنَا مِنْ نِعَمِكَ وَ عِنْدَنَا مِنْ قِسَمِكَ وَ إِحْسَانِكَ وَ تَظَاهُرِ امْتِنَانِكَ فَبِذَلِكَ لَكَ مُنْتَهَى الْحَمْدِ الْخَالِدِ الدَّائِمِ الرَّاكِدِ الْمُخَلَّدِ السَّرْمَدِ الَّذِي لا يَنْفَدُ طُولَ الْأَبَدِ جَلَّ ثَنَاؤُكَ أَعَنْتَنَا عَلَيْهِ حَتَّى قَضَيْتَ عَنَّا صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ مِنْ صَلاةٍ وَ مَا كَانَ مِنَّا فِيهِ مِنْ بِرٍّ أَوْ شُكْرٍ أَوْ ذِكْرٍ اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا بِأَحْسَنِ قَبُولِكَ وَ تَجَاوُزِكَ وَ عَفْوِكَ وَ صَفْحِكَ وَ غُفْرَانِكَ وَ حَقِيقَةِ رِضْوَانِكَ حَتَّى تُظَفِّرَنَا [تُظْفِرَنَا] فِيهِ بِكُلِّ خَيْرٍ مَطْلُوبٍ وَ جَزِيلِ عَطَاءٍ مَوْهُوبٍ وَ تُوقِيَنَا فِيهِ مِنْ كُلِّ مَرْهُوبٍ أَوْ بَلاءٍ مَجْلُوبٍ أَوْ ذَنْبٍ مَكْسُوبٍ.

آرى ستايش مى كنم بر اينكه ما را به ماه رمضان رساندى، و حال آنكه نعمت هايت بر عهده ما بود، و بهره ها و احسانت، و نيكي هاى پى در پى ات پيش ما بود، به اين خاطر تنها براى تو است آخرين حدّ ستايش، ستايشى جاودان، همواره، پايدار، هميشگى، بى نهايت، تا در ابديت پايانى نداشته باشد، بزرگ است ثنايت، ما را بر انجام تكاليف ماه رمضان ياری دادى تا از ما روزه و به پا داشتن نمازش را گذراندى، و نيز آنچه از ما در آن انجام گرفته، از كار نيك و سپاس و ذكر، خدايا آن را از ما به نيكوترين پذيرش، و گذشت و عفو و چشم پوشى و آمرزش و خشنودى ات بپذير، تا جايى كه ما را در اين ماه، به هر خير خواسته و شايان عطاى بخشيده شده برسانى، و از هر امر هراسناك و بلاى فرود آمده و گناه پيشه شده نگاه دارى.

شيخ كلينى رضوان اللّه عليه در كتاب «كافى» از ابو بصير، از امام صادق عليه السّلام اين دعا را براى وداع ماه رمضان روايت كرده:
اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ وَ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدْ تَصَرَّمَ فَأَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّةِ إِنْ كَانَ بَقِيَ عَلَيَّ ذَنْبٌ لَمْ تَغْفِرْهُ لِي أَوْ تُرِيدُ أَنْ تُعَذِّبَنِي عَلَيْهِ أَوْ تُقَايِسَنِي بِهِ أَنْ لا يَطْلُعَ فَجْرُ هَذِهِ اللَّيْلَةِ أَوْ يَتَصَرَّمَ هَذَا الشَّهْرُ إِلا وَ قَدْ غَفَرْتَهُ لِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بِمَحَامِدِكَ كُلِّهَا أَوَّلِهَا وَ آخِرِهَا مَا قُلْتَ لِنَفْسِكَ مِنْهَا وَ مَا قَالَ الْخَلائِقُ الْحَامِدُونَ الْمُجْتَهِدُونَ الْمَعْدُودُونَ [الْمُعَدِّدُونَ ] الْمُوَفِّرُونَ [الْمُؤْثِرُونَ ] ذِكْرَكَ وَ الشُّكْرَ لَكَ الَّذِينَ أَعَنْتَهُمْ عَلَى أَدَاءِ حَقِّكَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ مِنَ الْمَلائِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ وَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ وَ أَصْنَافِ النَّاطِقِينَ وَ الْمُسَبِّحِينَ لَكَ مِنْ جَمِيعِ الْعَالَمِينَ،
خدايا تو در كتاب فرو فرستاده ات فرمودی: «ماه رمضان كه در آن قرآن نازل شده» ، و اين است ماه رمضان كه گذشت، به جلوه كريمت، و كلمات كاملت، از تو می خواهم، اگر بر من گناهی باقى مانده، كه نيامرزيده اى، يا مى خواهى بر آن عذابم كنى، يا به آن مرا بسنجى، اينكه سپيده امشب طلوع نكند، يا اين ماه بگذرد، مگر اينكه آن گناه را از من آمرزيده باشى، اى مهربان ترين مهربانان، خدايا تو را ستايش به همه ستايش هايت آغاز و انجام آن، چه آن ستايش هايى كه براى خود گفتى، و چه آنچه آفريدگان ستايش كننده و كوشنده و شمارنده و فراوان بجا آورنده ذكر و سپاست گفته اند، آنان كه بر اداى حقّت، يارى شان نمودى، از گروه های آفريدگانت: از فرشتگان مقرّب، و پيامبران، و رسولان، و طبقات گويندگان، و تسبيح كنندگان حضرتت، از همه جهانيان

بیدار کردن کودکان براى عبادت
حضرت زهرا علیهاالسلام در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان کودکان خود را به بیدارى و نخفتن وادار مى کرد. ممکن است کسى تعجب کند که او چگونه بچه ها را به این کار که حتى براى اشخاص بزرگ هم زحمت دارد فرا مى خواند.
حضرت در روز بچه ها را مى خوابانید تا کاملا استراحت کنند و غذاى کمترى به آنان مى داد تا بدین گونه زمینه و موقعیت بهتر و مطلوب ترى از نظر جسمى و روحى براى شب زنده دارى داشته باشند. او به حدى در این کار جدى و قاطع بود که نمى گذاشت احدى از اهل خانه خوابش ببرد و مى فرمود: محروم است کسى که از برکات شب قدر محروم بماند.
گویا فاطمه علیهاالسلام مى خواهد از دوران کودکى در قلب پاک فرزندان خود جمال خدا را به تجلى ، و جان و زبانشان را به حلاوت و شیرینى عبادت آشنا کند و محبوب راستین را به آنان نشان دهد تا در جوانى جذب جلوه هاى دروغین نشود. این روش تربیتى فاطمه علیهاالسلام به عنوان یک سنت بسیار پسندیده و قابل اجرا در گفتار امامان معصوم علیهم السلام نیز به چشم مى خورد. از جمله امام صادق علیه السلام فرمودند: زمانى که کودک به سن شش ‍ سالگى رسید او را به نماز و چنان چه تحمل گرفتن روزه را داشت ، او را به انجام آن وادار نمایید.

از حضرت زهرا (س) روایت شده است:
حضرت رسول (ص) به خانه ام تشریف آوردند در حالی که من بستر خود را برای خوابیدن پهن کرده بودم.
فرمود: ای فاطمه! هیچگاه پیش از آنکه چهار کار انجام داده باشی، نخواب!
1- قرآن را ختم کنی.

2- پیامبران را شفیع خود قرار دهی.
3- مومنان را از خود خوشنود سازی.

4- و حج و عمره انجام دهی.
این مطلب را فرمود و مشغول نماز خواندن شد. من صبر کردم تا اینکه نمازش تمام شد
عرض کردم: یا رسول الله (ص)! به چهار کار دستور دادی که در این حال توان انجامش را ندارم!
رسول خدا (ص) تبسم کرده فرمود:
1- هرگاه سوره (قل هو الله احد) را سه مرتبه بخوانی، مانند آن است که قرآن را ختم کرده ای.
2- و هرگاه بر من و بر پیامبران پیش از من درود بفرستی ما شفیعان تو در روز قیامت خواهیم بود.
3- هرگاه برای مومنان استغفار کنی همه از تو خوشنود خواهند شد.
4- و هرگاه تسبیحات اربعه (سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر) بخوانی حج و عمره انجام داده ای.

به چه غبطه می خورید ؟
بزرگی چنین نصیحت می کرد :
ببینید به چه غبطه می خورید ؟درحالات شهید اول رضوان الله علیه نوشته اند : از نماز شب محروم شد و خواب ماند از خواب برخاست گفت : عظمت مصیبه عبدک المسکین عن نومه عن مهر حور العین . آیا شما هم همین طور هستید ؟و اگر نیستید ،آیا آرزو می کنید که ای کاش ما هم محروم شدن از یک عبادت را برای خود مصیبت می دانستیم ؟ یا فقط اگر رفیق شما از حیث دنیا و مادیات پیشرفتی دارد به حال او غبطه می خورید ؟

منبع :دستور العمل های نجات بخش آیت الله بهجت (ره)،ص 152

رفیق !
خوب نگاه کن !
آنجا ، زمان ِ بعد از ماست …
عده ای ، فراموشمان میکنند و از با ما بودن ، پشیمان میشوند…
و عده ای ، ما برایشان نردبان میشویـم …
و عده ای دیگر در فراقمان میسوزند …
رفیق !
چه آینده ی دشواری در انتظار ِ جامانده هاست …

وصیّتنامه ی شهیدباکری

یکی از خادمان آقا علی بن موسی الرضا تعریف میکرد:
داشتم تو صحن انقلاب قدم می زدم، دیدم کنار پنجره فولاد خیلی شلوغه … سریع خودم رو رسوندم به پنجره فولاد و دیدم امام رضا به اذن خدا یک دختر چهارساله که کور مادرزاد بود رو شفا داده.
با کمک پدرش و چند تا از خادمین دیگه دختر رو از لابلای جمعیت بیرون کشیدیم…
داشتیم می رفتیم سمت اتاق شفایافتگان، که دیدم پدرِ دختر رو سمت پنجره فولاد کرد و با لهجه زیبای خودش با امام رضا صحبت می کرد….
اول فکرکردم داره تشکر می کنه، خوب گوش کردم دیدم داره به امام رضا میگه آقاجان دستت درد نکنه، ولی آقا اینا دو تا خواهر دوقلو هستند، حالا من این یکی رو می برم، جواب اون یکی رو چی بدم. و اشکاش همینطور داره می ریزه. اشک شوق شفای این دخترش و بغض برای اون یکی دخترش قاطی شده بود.
تو همین حال واحوال بود که رسیدیم اتاق شفایافتگان و ماجرا را ثبت کردیم و همراه این پدر و دختر راهی محل اقامت شون شدیم.
وقتی رسیدیم در هتل دیدیم اونجا هم شلوغه…
پرسیدیم چی شده؟
گفتند: امام رضا یه دختر چهارساله که کور مادرزاد بود رو شفا داده…
قربون کرمت آقا ؛ یاعلی بن موسی الرضا(عليه سلام ) مي شه يك نظر ! فقط يك نظر به ما كني! حال و پرونده خودم مي دونم ولي شما خاندان كرميد! جان مادرت زهرا (س) ما را هم به غلامي قبول كن!!

شهید علی اکبر دهقان از رزمندگان دفاع مقدس بود بود که عشق به امام حسین علیه السلام کار او را بدانجا رساند که آرزویش شهادتی همچون مولایش سیدالشهدا بود. حجة الاسلام صادقی سرایانی، از راویان دفاع مقدس نقل می کند که وقتی شهید دهقان و عده ای از برادران رزمنده در جاده بصره-شلمچه در حال حرکت بودند، در پی انفجار های پیاپی دشمن، شهید علی اکبر دهقان از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت، در همان لحظه همرزمانش که می خواستند به سرعت از منطقه دور شوند متوجه می شوند، در حالیکه بدن این بزرگوار بدون سر می دود، سرش چند دقیقه ای یا حسین گویان روی زمین می غلتید. تمام ده یا پانزده نفری که آنجا بودند دیگر یارای جمع آوری پیکر را نداشتند…
همه داشتند گریه میکردند…
به پیشنهاد یکی از رزمنده ها کوله پشتی اش را باز کردند و وصیت نامه ی این بزرگوار را گشودند.
ألسلام علی الرأس المرفوع
خدایا من شنیده ام که امام حسین (ع ) با لب تشنه شهیدشده ، من هم دوست دارم این گونه شهید بشم…
خدایاشنیده ام که سر امام حسین (ع ) را از پشت بریده اند، من هم دوست دارم سرم ازپشت بریده بشه…
خدایا شنیده ام سر امام حسین (ع ) بالای نیزه قرآن خونده، من که مثل امام اسرار قرآن را نمی دونم که بتونم با اون انس بگیرم و بتونم بعد مرگم قرآن بخونم، ولی به امام حسین (ع ) خیلی عشق دارم… دوست دارم وقتی شهید میشم سر بریده ام به ذکر یاحسین یاحسین باشه.
السلام علي الحسين و علي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي انصار الحسين (عليه سلام )

سلام بر تو ای شیرین لقای از دست رفته محمد(ص)!
ای چراغ روشن شب های رسالت، کاش هنوز بودی و بقچه محبتت را تا غار حراي تنهایي رسول، به دوش می کشیدی، تا اوج وفای خود را با پرچم صفای زنانه ات، بر قله کوه های مکه به تماشا بگذاری!
سلام بر تو ای انیس تهی دستي دین، ای مونس محمد امین!

بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است
وز عمر مرا جز شب دیجور نمانده است
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نمانده است
حافظ

سلام بر تو ای شیرین لقای از دست رفته محمد(ص)!
ای چراغ روشن شب های رسالت، کاش هنوز بودی و بقچه محبتت را تا غار حراي تنهایي رسول، به دوش می کشیدی، تا اوج وفای خود را با پرچم صفای زنانه ات، بر قله کوه های مکه به تماشا بگذاری!
سلام بر تو ای انیس تهی دستي دین، ای مونس محمد امین!

بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است
وز عمر مرا جز شب دیجور نمانده است
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم
دور از رخ تو چشم مرا نور نمانده است
حافظ

حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. پیغمبر (ص) به عیادت وی رفت و فرمود: ای خدیجه، اما علمت ان الله قد زوجنی معک فی الجنه: آیا می دانی که خداوند تو را دربهشت نیز همسرم ساخته است!؟
آنگاه از خدیجه دل جویی و تفقد کرد؛ او را وعده بهشت داد ودرجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.
چون بیماری خدیجه شدت یافت، عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن.
پیامبر (ص) فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی. در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی.
عرض کرد: یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید؛ و به فاطمه زهرا (س) اشاره کرد. چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا کسی از زنان قریش به اوآزار برساند. مبادا کسی به صورتش سیلی بزند. مبادا کسی بر اوفریاد بکشد. مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای داشته باشد.
اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم. آن را به فاطمه عرض می کنم تا او برایت بازگو کند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود: نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می خواهم مرا درلباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی.
پس فاطمه زهرا (س) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر (ص) عرض کرد. پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبراکرم (ص) غسل و کفن وی را به عهده گرفت. ناگهان جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.

حضرت خدیجه علیها السلام در 24 سال زندگی مشترک با پیامبر گرامی اسلام (ص)، خدمات بسیاری برای آن بزرگوار و دین اسلام انجام داد. حمایت های مالی، روحی، عاطفی از حضرت محمد صلی الله علیه و آله، تصدیق و تأیید پیامبر در روزگاری که هیچ کس تأییدش نمی کرد و یاری ایشان در برابر آزار مشرکان، گوشه هایی از این خدمات ارزشمند است. حضرت خدیجه علیها السلام پس از ازدواج با پیامبر، دارایی اش را به ایشان بخشید تا آن را هرگونه می خواهد مصرف کند. رسول گرامی اسلام در این زمینه می فرماید: «هیچ ثروتی به اندازه ثروت خدیجه علیهاالسلام برای من سودمند نبود.»
حضرت خدیجه علیها السلام، این بانوی بزرگوار نه تنها از عمق جان به رسالت پیامبر ایمان آورد، بلکه او را در برابر سختی ها و تکذیب مشرکان و بدخواهان یاری داد. تا زنده بود، اجازه نداد آزار و شکنجه مشرکان بر رسول خدا صلی الله علیه و آله سخت آید. هنگامی که رسول الله صلی الله علیه و آله با باری از مصیبت و اندوه به خانه می آمد، خدیجه او را دلداری می داد و نگرانی را از ذهن و خاطرش می زدود .

حضرت خدیجه علیها السلام نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه امام علی علیه السلام با پیامبر به نماز ایستاد و پیشانی بندگی بر خاک سایید. تاریخ نویسان از یکی از همسران پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله نقل کرده اند که می گفت: من همواره از علاقه پیامبر به خدیجه در شگفت بودم؛ چرا که حضرت بسیار از او یاد می کرد و اگر گوسفندی می کشت، به سراغ دوستان خدیجه می رفت و سهمی برای آنها می فرستاد. روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که خانه را ترک می کرد، نام خدیجه را بر زبان آورد و از او تعریف کرد. کار به جایی رسید که صبر خویش را از دست دادم و با کمال جرأت گفتم: «وی پیرزنی بیش نبود و خدا بهتر از او را نصیب شما کرده است!» گفتار من چنان رسول خدا صلی الله علیه و آله را متأثر ساخت که آثار خشم و غضب در چهره ایشان ظاهر شد. در این هنگام رو به من کرد و فرمود: ابدا چنین نیست!… هرگز همسری بهتر از او نصیب من نشده است. خدیجه هنگامی به من ایمان آورد که همه مردم در کفر و شرک به سر می بردند. او ثروت خود را در سخت ترین لحظات در اختیار من گذاشت. خدا از او فرزندانی نصیبم کرد که به دیگر همسرانم نداد.»

پيشاپيش رحلت جانسوز حضرت خدیجه كبري  (س) را به همه شيعيان تسليت مي گويم.

مختصري از زندگینامه آن حضرت

پدر او خُوَیلد بن اسد و مادر او فاطمه دختر زائده است. تولّد حضرت خدیجه علیها السلام سال 68 پیش از هجرت است. او از لحاظ نسب از همه زنان پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم به پیغمبر نزدیک تر است . او در ماه رمضان سال دهم بعثت و اندکی پس از وفات حضرت ابوطالب علیه السلام درگذشت. پیغمبر او را در «حجون» دفن کرد و خود او را در قبر گذاشت.

حضرت خدیجه علیها السلام در دوران جوانی با تشکیل کاروان های تجاری به کسب درآمد پرداخت. وی با مدیریت و درایتی قوی و به دور از رسم تاجران زمانه که رباخواری را از اصول ثروت اندوزی قرار داده بودند، به تجارت روی آورده بود .
تاریخ نگاران، بارها از او با عنوان هایی همچون «بانوی دوراندیش و خردمند» یا «بانوی عاقل» ی یاد کرده اند. حضرت خدیجه علیها السلام یکی از ثروتمندترین مکه بود، ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانه اش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناه گاه نیازمندان بود. کرم، سخاوت، دوراندیشی، درایت، عفت و پاک دامنی، از وی بانویی پرهیزکار و مورد احترام ساخته بود. لقب «بانوی بانوان قریش» که در آن زمان به وی داده شد، نشان دهنده جایگاه او در میان مردم است.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ اعنّی فیهِ على صِیامِهِ وقیامِهِ وجَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ وآثامِهِ وارْزُقْنی فیهِ ذِكْرَكَ بِدوامِهِ بتوفیقِكَ یا هادیَ المُضِلّین.

خدایا یارى كن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت و بركنارم دار در آن از بیهودگى و گناهان و روزیم كن در آن یادت را براى همیشه به توفیق خودت اى راهنماى گمراهان

امیر المؤمنین (علیه السلام) می فرماید: آنگاه که هلال (ماه رمضان) را دیدی بایست و بگو بار پروردگارا خیر و خوبی در این ماه را از تو می خواهم و همچنین فتح و پیروزی (بر شیطان) و نورانیت، و یاری (بر روزه داری) و برکت و طهارت، و روزی این ماه را از تو می طلبم، و از تو خیر آنچه در این ماه هست و بعد از ماه مسئلت می نمایم، و به تو پناه می آورم از شر و بدی آنچه در این ماه می باشد، و آنچه بعد از آن است، بار پروردگارا این ماه را با امن و امان و ایمان به تو و سلامت نفس و نعمت اسلام، و برکت و تقوی و توفیق یافتن به آنچه تو دوست می داری و راضی می گردی بر ما وارد گردان (که همه اوصاف شایسته را در این ماه داشته باشیم).

(الکافی،ج. 4)

امام علي (عليه سلام ) در مورد روزه بى ارزش میفرمایند:
کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما و کم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء.
چه بسا روزه‏ دارى که از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره ‏اى ندارد و چه بسا شب زنده ‏دارى که از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمى‏ برد.

(نهج البلاغه، حکمت 145)

حکمت روزه از نگاه امام (ع)
حضرت در مورد حکمت روزه آن را آزمون اخلاص معرفی مینماید:
فرض الله … الصیام ابتلاء لاخلاص الخلق‏امام على علیه السلام فرمود:
خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید
(نهج البلاغه، حکمت 252)

حضرت در مورد برترین روزه میفرمایند:
صوم القلب خیر من صیام اللسان و صوم اللسان خیر من صیام البطن.
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.

(غرر الحکم، ج 1، ص 417، ح 80)

کیفیت روزه از زبان حضرت علی(ع)
امام على علیه السلام فرمود:
الصیام اجتناب المحارم کما یمتنع الرجل من الطعام و الشراب.
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى‏کند.

( بحار ج 93 ص 249)

حضرت امام علی علیه السلام  میفرماید:
اللّه اللّه فی صیام شهر رمضان فانّه جنّة من النار
خدا را، خدا را، در روزه ماه رمضان زیرا که سپرى است در برابر آتش دوزخ.
بهج ‏الصباغة ، ج 11 ، ص. 66

گنجینه ی نورانی قرآن رمضان است
آرامش دلهای پریشان رمضان است
مجموعه ی گلهاست شب وروز عزیزش
یعنی به حقیقت که گلستان رمضان است
فرا رسیدن ماه رمضان بر شما مبارک

امام صادق(ع) ميفرمايند:
خواب روزه دار عبادت،
خاموشي او تسبيح،
عمل وي پذيرفته شده
و دعاي او مستجاب است.”

کم کم هلالِ ماهِ خدا می رسد ز راه
اوقاتِ نابِ اهلِ بکاء می رسد ز راه

مهمان کند خدا همگان را به سفره اش
وقتی که ماهِ جود و سخا میرسد ز راه

گُل میکند به لب همه دم ذکر یا علی
زیرا بهارِ اهلِ دعا می رسد ز راه

ماهِ مجیر و جوشن و شب های عاشقی
ماهِ جنون و ماهِ صفا میرسد زِ راه

دستت دراز کن چو گدا سمتِ سفره اش
وقتی گدا به پشتِ گدا میرسد ز راه

امضا کند خدا گذر از نار دم به دم
چون ماهِ توبه ، ماهِ عطا میرسد ز راه

وقتی که ماهِ خوبِ خدا رو کند به ما
فرصت برای ترکِ گناه میرسد ز راه

معلوم میشود که عزیزی به نزدِ حق
وقتی بلا به پشت بلا می رسد ز راه

هر لحظه اش عبادت و هر ساعتش نکو
اوقاتِ سر به سر چو طلا میرسد ز راه

پُر میشود فضای دل از عطر عاشقی
لَا تَقْنَطو بر اهلِ خطا میرسد ز راه

بس کن دگر گناه که گناه سد عاشقی است
الطافِ عاشقانه جدا میرسد ز راه

میترسم از گناه و امیدم به رحمتش
وقتی که ماهِ خوف و رجا میرسد ز راه

ماهِ غمِ علی شهِ لولاک میرسد
یعنی که ماهِ اشک و عزا می رسد ز راه

افطار گر کنی همه دم یادِ لعلِ او
الطافِ سیّدالشهدا می رسد ز راه

گر خوب بندگی کنی ای دل به هر صباح
توفیقِ طوفِ کرب و بلا میرسد ز راه

وقتی به یادِ کرب و بلا بغض میکنی
صدها ملک ز ارض و سما میرسد ز راه

دنیا شود بهشتِ برین شک نکن دمی
وقتی قدومِ شاهِ وفا می رسد ز راه

«عَجِلْ عَلی ظُهُور وَلِیّک » خدای من
پس کی ز کعبه صاحبِ ما میرسد ز راه؟

از آتشت هماره ” بداغی ” شود رها
چون شاهِ دین به روز جزا می رسد ز راه

شاعر : سیروس بداغی

سلامم بر تو ای ماه شریف و ماه بی همتا

درودم بر تو ای ماه عزیز خالق یکتا

سلامم بر تو ای ماه دعا ای ماه آمرزش

درودم بر تو ای ماه ثنا ای ماه آمرزش

سلامم بر تو ای ماه ورع ای ماه استغفار

درودم بر تو ای ماه نماز و ماه استغفار

سلامم بر تو ای ماه فضیلت ماه آزادی

درودم بر تو ای ماه عزیمت ای مه شادی

سلام بر تو ای ماه هدایت ای مه ایمان

درودم برتو ای ماه عنایت ای مه سبحان

سلامم بر تو ای ماه تلاوت ای مه فرقان

درودم بر تو ماه شهادت ای مه قرآن

سلامم بر تو ای ماه مبارک ماه وعظ و پند

درودم بر تو ای ماه سالک ای مه پیوند

سلامم بر تو ای ماه ولایت ای مه والا

درودم بر تو ای ماه سعادت ای مه رعنا

کجا با ملائک سفر کرده ای
به وجه خدایی نظر کرده ای
تو و شهیدان من و داغ هجران بیا ای امام

دلی که شد از هجر تو شعله ور
نگردد خموش از فراقت دگر
تو را جان زهرا من و داغ گل ها بیا ای امام

الا دلبر بهتر از جان بیا
دوباره به بام جماران بیا
بیا ای حبیبم که بی تو غریبم بیا ای امام

تقدیم غمت خونجگر لالۀ ما بود
بی مهر رخت سایۀ غم هالۀ ما بود
هجران تو در دل شرر نالۀ ما بود

هر لحظه فراغت غم صد سالۀ ما بود
ای ماه که دادی همه را مهر خدایی
چون شد که دمیدی به شبستان جدایی

ای ماه جماران که زهجرت چو هلالیم
یکبار بر افروز و ببین ما به چه حالیم
سر تا به قدم محنت و اندوه و ملالیم

باید که بسوزیم و بگرییم و بنالیم
هر صبح فراق تو به ما شام بلا بود
ایام غمت بر همه ایام بلا بود

ای همدم یاران خدا جوی جماران
ای کعبۀ دل بیت تو در کوی جماران
ای گرد عزایت به سر و روی جماران

با یاد تو چشم همگان سوی جماران
باز آ که خزان بی تو بهاران دل ماست
بیت الحزن از غصه جماران دل ماست

تو آن سروی اگر سر بر کنی، سرها بیآرایی

وگر سرور شوی آئین سرور ها بیآرایی

به نقاش ازل مانی که با نقش جهان آرا

چمن ها با گل و سرو و صنوبرها بیآرایی

نه هر کو کاروان راند رموز رهبری داند

تو فن رهبری دانی که رهبرها بیآرایی

بدین شوق شهادت ها چه بیم از لشکر دشمن

که هر آنی تو آن دانی که لشکرها بیآرایی

به فرمان تو پاکان با لقاء الله پیوستند

چه رنگین حجله ها از سنگ و سنگرها بیآرایی

تو بودی آفتاب مغرب آن کو در حدیث آمد

به کشور ها گذر کردی و کشورها بیآرایی

اگر کشور به خورشیدی درخشان میکند آفاق

تو آن خورشید رخشانی که خاورها بیآرایی

دل و جان همه مردم پر از عشق تو جانانه است

جلوخوان ها بیافروزی و سردرها بیآرایی

تو هم خود «شهریارا» گوهر آرایی و گوهر سنج

به هر کانت گذار افتاد گوهرها بیآرایی

پروردگارم!
قاضی تویی
کمک کن هیچوقت قضاوت نکنیم …
خوب یاد گرفته ایم ورانداز کردن همدیگر را!
یک خط کش این دستمان !
یک ترازو آن دستمان !
اندازه می گیریم و وزن می کنیم
آدم ها را
رفتارشان را
انتخاب هایشان را
تصمیم هایشان را
حتی قضا و قدرشان را !!
به رفیقمان یک تکه سنگینی می اندازیم،
بعد می گوییم
خیر و صلاحت را می خواهم !
غافل از اینکه چه برسر او می آوریم !
در جمع ، هرکس را یک جور مورد بررسی قرار می دهیم
آن یکی را به ازدواج نکرده اش
این یکی را به نوع رابطه اش
آن دیگری را…
میرویم توی صفحه ی یکی
و نوشته اش را میخوانیم می نشینیم و قضاوت می کنیم
یکی هم نیست گوشمان را بگیرد که :
آهای!
چندبار به جای او بوده ای
که حالا اینطور راحت نظر می دهی

حواسمان نیست که چه راحت
با حرفی که در هوا رها میکنیم
چگونه یک نفر را به هم می ریزیم
چندنفر را به جان هم می اندازیم
چه سرخوردگی یا دلخوری بجای میگذاریم
چقدر زخم میزنیم…
حواسمان نیست که ما می گوییم و رها میکنیم و رد می شویم
اما یکی ممکن است گیر کند
بین کلمه های ما
بین قضاوت های ما
بین برداشت های ما
دلی که می شکنیم ارزان نيست …

اما حق كسيكه ترا تعليم مي دهد بر تو آنست كه در تعظيم و تكريم و احترام او كوتاهي نكرده؛ محضر و مجلس اورا بزرگ شماري و به نحو احسن به گفتـار او در حال درس گوش فرا دهي و با پيشاني باز ازگفتارش و درسش استقبال كني . براي آنكه بتواند در آموزش تو موفق باشد تو خود نيز استاد را در ايـن امر كمك كـن بـه اين بيان كه در حال درس و شنيدن سخنان استاد ؛ ذهنت را كاملا آماده كن و دقت داشته باش و قلب و دلت را براي پذيرش آنچه ميشنوي پاك بگردان و خاطراتت را در آن حال فراموش كرده به لذايذ و امور شهواني فكر نكن . و بدان كه تو از طرف معلم و استاد رسالت داري تا آنچه را كه از او مي آموزي به غير خودت منتقل نمائي و بايد همانطور كه شنيده اي به ديگران انتقال دهي و چيزي از آن كم يا به آن اضافه نكني و قوتي نيست مگر به خداوند متعال .

اما حق كسيكه ترا تعليم مي دهد بر تو آنست كه در تعظيم و تكريم و احترام او كوتاهي نكرده؛ محضر و مجلس اورا بزرگ شماري و به نحو احسن به گفتـار او در حال درس گوش فرا دهي و با پيشاني باز ازگفتارش و درسش استقبال كني . براي آنكه بتواند در آموزش تو موفق باشد تو خود نيز استاد را در ايـن امر كمك كـن بـه اين بيان كه در حال درس و شنيدن سخنان استاد ؛ ذهنت را كاملا آماده كن و دقت داشته باش و قلب و دلت را براي پذيرش آنچه ميشنوي پاك بگردان و خاطراتت را در آن حال فراموش كرده به لذايذ و امور شهواني فكر نكن . و بدان كه تو از طرف معلم و استاد رسالت داري تا آنچه را كه از او مي آموزي به غير خودت منتقل نمائي و بايد همانطور كه شنيده اي به ديگران انتقال دهي و چيزي از آن كم يا به آن اضافه نكني و قوتي نيست مگر به خداوند متعال .

اما حق كسيكه ترا تعليم مي دهد بر تو آنست كه در تعظيم و تكريم و احترام او كوتاهي نكرده؛ محضر و مجلس اورا بزرگ شماري و به نحو احسن به گفتـار او در حال درس گوش فرا دهي و با پيشاني باز ازگفتارش و درسش استقبال كني . براي آنكه بتواند در آموزش تو موفق باشد تو خود نيز استاد را در ايـن امر كمك كـن بـه اين بيان كه در حال درس و شنيدن سخنان استاد ؛ ذهنت را كاملا آماده كن و دقت داشته باش و قلب و دلت را براي پذيرش آنچه ميشنوي پاك بگردان و خاطراتت را در آن حال فراموش كرده به لذايذ و امور شهواني فكر نكن . و بدان كه تو از طرف معلم و استاد رسالت داري تا آنچه را كه از او مي آموزي به غير خودت منتقل نمائي و بايد همانطور كه شنيده اي به ديگران انتقال دهي و چيزي از آن كم يا به آن اضافه نكني و قوتي نيست مگر به خداوند متعال .

ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ …
ﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ …
ﺍﻣﺎ با ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ …
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺭﻭﺣﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ …
ﺑﯽ ﺻﺪﺍ،ﺑﯽ ﻫﯿﺎﻫو
ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ …
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺁﮊﺍﻧﺲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺭﺳﯿﺪﯾﻦ!
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺑﺎﻗﯽ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ؟
ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻮﻕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮﯼ ؟!
ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ : ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟!
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ …
ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ …
ﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ …
ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ …
ﻭ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ
ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺭ ﺩﻫﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺷﺪ
ﻫﻮﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ
ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺪ
ﭼﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺷﺪ
ﻏﺬﺍ ﯾﺦ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪ …
ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﻧﮑﺮﺩيم
ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﮐﯽ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﻭ ﮐﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﮐﯽ ﻋﻮﺽ ﺷﺪيم
ﮐﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ …
ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻧﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ …
ﻭ ﺩﻝ ﻧﺒﺴﺘﯿﻢ …
ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﯾﻢ …
ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪ …
ﻭ ﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﮐﯽ گذﺷﺘﯿﻢ؟
” ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ با ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ …
“پابلو نرودا

همه چیز بستگی به حال و هوای دلت داره……
حال دلت که خوب باشد
آدمها همه شان دوست داشتنی اند ..
حتی چراغ قرمز هم برایت مکثی دوست داشتنی می شود که لحظه ای پا از روی پدال برداری و بتوانی فکر کنی به امروزت،
که با دیروزت چقدر فرق داشتی؟!
حال دلت که خوب باشد …
می شوی همبازی بچه ها؛
برای عزیزانت همیشه وقت داری و یک دنیا مهربانی در چهره ات نهفته است؛
و چقدر لذت دارد که آدم حال دلش خوب باشد …
الهی حال دلتون خوش باشه…
روزتان پر از مهر يزدان پاك.

دستاني كه پيكر شهيد را تحويل گرفتند
شنيده ام فردي كه در شهيد آباد دزفول سالها متولي دفن اموات بوده است و پيكر علي يار را در قبر گذاشت چنين روايت كرده است:
جنازه هاي زيادي را توي لحد گذاشته ام و افراد زيادي را دفن كردم . اما اين شهيد ( علي يار خسروي) را كه دفن كردم قصه اش متفاوت بود … پيكرش را كه از بالا دادند دستم و خواستم كه توي لحد بگذارم، با چشمان خودم ديدم كه دو دست از توي لحد بيرون آمد و پيكر را از من تحويل گرفت . و من پيكرش را بر خاك نگذاشتم او را از دستم گرفتند.
اللهم ارزقنا شهادت في سبيل دينك !! خدايا ! ما را شرمنده شهدا مگردان» آمين .

صبح جمعه ؛ يكي تند تند درب خانه را مي زند . انگار در آنسو اتفاقي رخ داده ، و امان نمي دهد مادر علي يار مي خواهد خودش را به در برساند ، كه بچه ها در را باز مي كنند و زن همسايه گريه كنان خودش را مي اندازد داخل حياط.
اول سجده مي كند و زمين را مي بوسد و بعد از آن ، از درب خانه شروع مي كند به بوسيدن زمين تا پله ها و روي پاهاي مادر علي يار را بوسه باران مي كند .
مادر علي يار ، با زحمت شانه هاي زن همسايه را مي گيرد و از زمين بلندش مي كند.« بلند شو ! چه اتفاقي افتاده » ؟
گريه امان حرف زدن نمي دهد شديد تر از گريه هاي روي مزارعلي يار ، شنيدن حرفهايش در بين آن همه بغض و آه و گريه مشكل است:
« ديروز دلشكسته از بهشت شهدا برگشتم خونه ، كمي از آبي كه شما دادي روي لبها و دهن پسرم ريختم ، يكدفعه چشمانش را باز كرد و دوباره بست . اول گمان كردم كه پسرم تموم كرد. حالم بد شد و بهم ريختم . و شروع كردم به گريه كردن كه ديدم دوباره چشمانش را باز كرد و گفت مادر گرسنمه ! ! با تعجب اشكامو پاك كردم و همون بيسكويت ها را بهش دادم و خورد والان حالش خوب است و توي خونه نشسته ».
اين جاي داستان اشكاي زن همسايه و مادر علي يار با هم مي بارند و داستان به همين جا ختم نمي شود . زن همسايه از علي يار براي مادرش پيامي آورده :
« ديشب «علي يار» را تو خواب ديدم . گفت برو به مادرم بگو : جمعه ها سر مزارم نيايد. جمعه ها ما را به زيارت امام حسين (عليه سلام ) و اهل بيت (ع) مي برند .همه رفقام مي رند زيارت ، اما من به احترام مادرم كه سر مزارم مي آيد مي مونم پيشش و با بچه ها نمي روم . بهش بگو: جمعه ها نيايد..»
سكوت فضاي خانه پدر شهيد عي يار خسروي را گرفته است . سكوتي كه در امتزاج صداي گريه اهل خانه ، چون موسيقي غريبي از عرش شنيده مي شود.
راوي مادر شهيد علي يار خسروي

ادامه دارد…

صبح جمعه ؛ يكي تند تند درب خانه را مي زند . انگار در آنسو اتفاقي رخ داده ، و امان نمي دهد مادر علي يار مي خواهد خودش را به در برساند ، كه بچه ها در را باز مي كنند و زن همسايه گريه كنان خودش را مي اندازد داخل حياط.
اول سجده مي كند و زمين را مي بوسد و بعد از آن ، از درب خانه شروع مي كند به بوسيدن زمين تا پله ها و روي پاهاي مادر علي يار را بوسه باران مي كند .
مادر علي يار ، با زحمت شانه هاي زن همسايه را مي گيرد و از زمين بلندش مي كند.« بلند شو ! چه اتفاقي افتاده » ؟
گريه امان حرف زدن نمي دهد شديد تر از گريه هاي روي مزارعلي يار ، شنيدن حرفهايش در بين آن همه بغض و آه و گريه مشكل است:
« ديروز دلشكسته از بهشت شهدا برگشتم خونه ، كمي از آبي كه شما دادي روي لبها و دهن پسرم ريختم ، يكدفعه چشمانش را باز كرد و دوباره بست . اول گمان كردم كه پسرم تموم كرد. حالم بد شد و بهم ريختم . و شروع كردم به گريه كردن كه ديدم دوباره چشمانش را باز كرد و گفت مادر گرسنمه ! ! با تعجب اشكامو پاك كردم و همون بيسكويت ها را بهش دادم و خورد والان حالش خوب است و توي خونه نشسته ».
اين جاي داستان اشكاي زن همسايه و مادر علي يار با هم مي بارند و داستان به همين جا ختم نمي شود . زن همسايه از علي يار براي مادرش پيامي آورده :
« ديشب «علي يار» را تو خواب ديدم . گفت برو به مادرم بگو : جمعه ها سر مزارم نيايد. جمعه ها ما را به زيارت امام حسين (عليه سلام ) و اهل بيت (ع) مي برند .همه رفقام مي رند زيارت ، اما من به احترام مادرم كه سر مزارم مي آيد مي مونم پيشش و با بچه ها نمي روم . بهش بگو: جمعه ها نيايد..»
سكوت فضاي خانه پدر شهيد عي يار خسروي را گرفته است . سكوتي كه در امتزاج صداي گريه اهل خانه ، چون موسيقي غريبي از عرش شنيده مي شود.
راوي مادر شهيد علي يار خسروي

ادامه دارد…

روايت شفا گرفتن يك بيمار با توسل به شهيد علي يار خسروي
عصر پنجشنبه ، مادر «علي يار » به سنت هر هفته ، نشسته است كنار مزار پسرش كه زن همسايه بي تاب و پريشان خودش را مي رساند به مزار علي يار و شروع مي كند به پهناي صورت اشك ريختن.
مادر «علي يار » مي پرسد: چي شده است ؟ اين چه حال و زاريه؟ زن همسايه لابلاي اشكهايي كه قطره قطره، دارند بر روي مزار علي يار مي بارند، با صدايي كه گاه بغض ، قطع و وصلش مي كند و چانه اي كه مدام مي لرزد، اينگونه پاسخ مي دهد :
پسرم مريضه و حالش خيلي بده ! در حالت احتضاره ! نه خوب ميشه و نه تموم مي كنه ! يكي از همسايه ها بهم گفت: برو به علي يار متوسل شو. اومدم اينجا به از پسرت بخوام كه براي بچه ام دعا كنه !! و دوباره طوفان گريه هاي زن وزيدن گرفت .
مادر علي يار چند بيسكويت و كمي آب به او مي دهد . زن همسايه از شدت آشفتگي و اضطراب بدون آنكه فاتحه اي بخواند ، اشك ريزان بر مي گردد .

ادامه دارد……………

امام علي (عليه سلام):
در شگفتم از آدميزاد ،
كه آغازش نطفه اي است

و فرجامش لاشه اي

و در ميان انبار غائط است وبا اين همه تكبر مي ورزد.

ميزان الحكمه ،10،صفحه.23

حكيمي را پرسيدند:
چرا از عيب مردم سخن نمي گوئي؟
حكيم گفت:
هنوز از محاسبه عيب هاي خودم فارغ نشده ام تا به عيب هاي ديگران بپردازم.

حكيمي را پرسيدند:
چرا از عيب مردم سخن نمي گوئي؟
حكيم گفت:
هنوز از محاسبه عيب هاي خودم فارغ نشده ام تا به عيب هاي ديگران بپردازم.