عَلَى أَنَّكَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ عَلَيْنَا مِنْ نِعَمِكَ وَ عِنْدَنَا مِنْ قِسَمِكَ وَ إِحْسَانِكَ وَ تَظَاهُرِ امْتِنَانِكَ فَبِذَلِكَ لَكَ مُنْتَهَى الْحَمْدِ الْخَالِدِ الدَّائِمِ الرَّاكِدِ الْمُخَلَّدِ السَّرْمَدِ الَّذِي لا يَنْفَدُ طُولَ الْأَبَدِ جَلَّ ثَنَاؤُكَ أَعَنْتَنَا عَلَيْهِ حَتَّى قَضَيْتَ عَنَّا صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ مِنْ صَلاةٍ وَ مَا كَانَ مِنَّا فِيهِ مِنْ بِرٍّ أَوْ شُكْرٍ أَوْ ذِكْرٍ اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا بِأَحْسَنِ قَبُولِكَ وَ تَجَاوُزِكَ وَ عَفْوِكَ وَ صَفْحِكَ وَ غُفْرَانِكَ وَ حَقِيقَةِ رِضْوَانِكَ حَتَّى تُظَفِّرَنَا [تُظْفِرَنَا] فِيهِ بِكُلِّ خَيْرٍ مَطْلُوبٍ وَ جَزِيلِ عَطَاءٍ مَوْهُوبٍ وَ تُوقِيَنَا فِيهِ مِنْ كُلِّ مَرْهُوبٍ أَوْ بَلاءٍ مَجْلُوبٍ أَوْ ذَنْبٍ مَكْسُوبٍ.

آرى ستايش مى كنم بر اينكه ما را به ماه رمضان رساندى، و حال آنكه نعمت هايت بر عهده ما بود، و بهره ها و احسانت، و نيكي هاى پى در پى ات پيش ما بود، به اين خاطر تنها براى تو است آخرين حدّ ستايش، ستايشى جاودان، همواره، پايدار، هميشگى، بى نهايت، تا در ابديت پايانى نداشته باشد، بزرگ است ثنايت، ما را بر انجام تكاليف ماه رمضان ياری دادى تا از ما روزه و به پا داشتن نمازش را گذراندى، و نيز آنچه از ما در آن انجام گرفته، از كار نيك و سپاس و ذكر، خدايا آن را از ما به نيكوترين پذيرش، و گذشت و عفو و چشم پوشى و آمرزش و خشنودى ات بپذير، تا جايى كه ما را در اين ماه، به هر خير خواسته و شايان عطاى بخشيده شده برسانى، و از هر امر هراسناك و بلاى فرود آمده و گناه پيشه شده نگاه دارى.